یأجوج و مأجوج
در قرآن مجيد در دو سوره از ياجوج و ماجوج سخن به ميان آمده است؛ يكى درآیه 94 سوره کهف و ديگر در آيه 96 سوره انبياء:
- «قَالُوا يَا ذَاالْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا»؛ گفتند: ای ذوالقرنین، یاجوج و ماجوج در زمین فساد می کنند، میخواهی خراجی بر خود مقرر کنیم تا تو میان ما و آنها سدی برآوری؟
- «حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ»؛ تا آنگاه که یاجوج و ماجوج گشوده شوند و آنان از بلندی ها به شتاب سرازیر گردند.
آيات قرآن به خوبى گواهى مى دهد كه اين دو نام متعلق به دو قبيله وحشى خونخوار بوده است كه مزاحمت شديدى براى ساكنان اطراف مركز سكونت خود داشته اند و مردم قفقاز به هنگام سفر ذوالقرنین به آن منطقه تقاضاى جلوگيرى از آنها را از وى كه داراى قدرت و امكانات عظيمى بود، نمودند و او نيز اقدام به كشيدن سد محکم و معروف ذوالقرنين نمود:
- «فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَمَااسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا»؛ (یأجوج و مأجوج) نه توانستند از آن بالا روند و نه در آن سوراخ کنند.
منابع
- تفسیر نمونه، ج3، زیر نظر ناصر مکارم شیرازی.